mężczyzna uraz stawu barkowego
Najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest unieruchomienie uszkodzonego ramienia i skierowanie się do specjalisty | fot.: materiał partnera

Najczęstsze przyczyny urazu stawu barkowego

Staw barkowy złożony jest z kilku stawów (staw mostkowo-obojczykowy, staw barkowo-obojczykowy, staw ramienny) i stanowi połączenie między kończyną górną a tułowiem. Charakteryzuje się największym zakresem ruchów ze wszystkich stawów organizmu, w związku z czym jest najbardziej wrażliwy na różnego rodzaju uszkodzenia.

Uszkodzenia stożka rotatorów

Jedną z najczęstszych przyczyn bolesności i upośledzenia sprawności barku stanowi uszkodzenie stożka rotatorów. Na jego budowę składają się cztery mięśnie obręczy barkowej, które stabilizują głowę kości ramiennej, unoszą i obracają ramię. Uszkodzenie stożka rotatorów może być skutkiem urazu, a także przewlekłych zmian degeneracyjnych i zwyrodnieniowych. Najczęstsze objawy to: ból, ograniczenie zakresu ruchów w stawie, nasilenie dolegliwości podczas unoszenia ramienia do góry, a także trzeszczenia i przeskakiwanie w barku.

Zespół ciasnoty podbarkowej

W przypadku tej jednostki chorobowej dochodzi do ucisku struktur należących do stożka rotatorów. Mechanizm polega na zmniejszaniu wielkości przestrzeni podbarkowej podczas unoszenia kończyny, w wyniku czego dochodzi do ucisku struktur, które znajdują się w jej obrębie. Wyróżnia się trzy etapy progresji tego zespołu: obrzęk i stan zapalny, który jest odwracalny, zwłóknienie i zapalenie ścięgien oraz ostrogi kostne i przerwanie ścięgien, które są nieodwracalne. Problem ten najczęściej dotyczy osób, które pracują z uniesionymi rękami, w wyniku czego mają miejsce powtarzające się mikrourazy oraz przeciążenia barku. Głównym objawem jest ból, który również występuje w nocy, ograniczenie lub całkowite zniesienie ruchomości w stawie oraz zaniki mięśniowe.

Bark zamrożony

Inaczej zarostowe zapalenie torebki stawowej, polegające na bolesnej utracie ruchów w stawie ramiennym, na które cierpi około 2-5% społeczeństwa w wieku od 40. do 60. roku życia. Osoby dotknięte tym schorzeniem doświadczają ograniczenia lub całkowitego zniesienia ruchu w stawie, ze względu na silne dolegliwości bólowe. Wśród przyczyn znajdują się: długotrwałe unieruchomienie, choroby neurologiczne np. dyskopatia szyjna, choroby metaboliczne np. cukrzyca, zmiany zapalne np. w wyniku reumatoidalnego zapalenia stawów, a także nowotwory. Objawy są różne w zależności od fazy choroby – od silnego bólu (nawet w nocy), aż po utratę ruchomości.

Zwichnięcie stawu barkowego

Zwichnięcie stawu barkowego najczęściej ma związek z intensywnym uprawianiem sportu i w zależności od kierunku przemieszczenia głowy kości ramiennej wyróżnia się: przednie (najczęstsze – 85% przypadków), dolne, tylne, górne, piersiowe. Zwichnięciu towarzyszy uszkodzenie torebki stawowej i sąsiednich więzadeł, czego efektem jest silny ból i trudność w poruszaniu ramieniem oraz sprężynowanie stawu podczas próby ruchu. Zwichnięcie wymaga jak najszybszego nastawienia przez lekarza.

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego

Uraz ten najczęściej powstaje jako rezultat upadku na wierzchołek barku, zwykle podczas aktywności fizycznej (np. u baseballistów). Wyróżnia się trzy stopnie zwichnięcia, począwszy od naciągnięcia torebki i częściowego przerwania więzadeł, po całkowite przerwanie wszystkich połączeń między obojczykiem a łopatką. Zwichnięcie objawia się silnym bólem i narastającym obrzękiem stawu, a także wysokim ustawieniem bocznej części obojczyka (widoczne przez skórę).

Jak postępować w przypadku urazu stawu barkowego?

Najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest unieruchomienie uszkodzonego ramienia i skierowanie się do specjalisty. Wtedy lekarz dokładnie zbada kończynę, wykona niezbędne badania obrazowe (np. USG, RTG) i zleci leczenie adekwatne do urazu. W zależności od rodzaju kontuzji konieczne może być nastawienie uszkodzenia (w przypadku zwichnięć), okresowe unieruchomienie kończyny, iniekcje dostawowe, rehabilitacja np. kinezyterapia lub fizykoterapia, a nawet interwencja chirurgiczna. Nieodzownym elementem postępowania w przypadku urazów będzie także leczenie przeciwbólowe. Najczęściej odbywa się to z wykorzystaniem leków z grupy NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne). Które wykazują działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Na przykład lek zawierający deksketoprofen w granulacie do sporządzania roztworu doustnego, zaczyna działać szybko i można go w przypadku bólu ostrego stosować na pusty żołądek.

Przed zastosowanie jakiegokolwiek leku warto skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, bowiem w zależności od zawartej w składzie substancji czynnej NLPZ mogą różnić się siłą działania przeciwbólowego i przeciwzapalnego, a także szybkością działania oraz występowaniem działań niepożądanych. Niewłaściwe stosowanie leków może stwarzać zagrożenie dla zdrowia pacjenta.

Materiał partnera zewnętrznego

Sprawdź także

dziecko leżące na murawie

Jak radzić sobie ze sportowymi stłuczeniami u dzieci?

Niezaprzeczalnym faktem są prozdrowotne zalety uprawiania sportu, zwłaszcza wśród dzieci. Sztandarowymi argumentami przemawiającymi za zachęcaniem …