Wyścigi bolidów Formuły 1 od lat przyciągają rzesze fanów. Są oni zafascynowani nie tylko zawrotnymi prędkościami i twardą walką w każdym zakręcie, ale także nowoczesnymi technologiami stosowanymi w tej dyscyplinie sportu. Wiele systemów stosowanych w zwykłych samochodach przeznaczonych do codziennego przemieszczania się z punktu A do punktu B swoje źródło znajduje właśnie w królowej sportów motorowych. Wiele innych konstrukcji jest na tyle zaawansowana, że użycie ich w pojazdach „cywilnych” byłoby całkowicie bezzasadne.
Konstrukcja pojazdu Formuły 1
Bolid to, zgodnie z regulaminami Międzynarodowej Federacji Samochodowej (FIA), jednomiejscowy pojazd z otwartym nadwoziem i odsłoniętymi kołami. Podstawą konstrukcji jest kokpit, zwany monokokiem. Wykonany jest on z niezwykle wytrzymałych włókien węglowych, które mają zapewnić maksymalną sztywność, ta z kolei przekłada się na ekstremalnie wysoki poziom bezpieczeństwa. To właśnie monokok jest elementem, który ma uratować zdrowie bądź życie kierowcy w razie poważnego wypadku. Wewnątrz kokpitu zamontowany jest, idealnie dopasowany do kierowcy, fotel oraz kierownica, pedały i inne elementy służące do sterowania rozmaitymi podzespołami bolidu.
Do monokoku montowane są pozostałe elementy wyścigowej maszyny – podłoga, sekcje boczne wraz z nadwoziem, zawieszenie, elementy aerodynamiczne i oczywiście układ napędowy.
Przyczepność na ekstremalnie wysokim poziomie
Aerodynamika to jedna z kluczowych kwestii w każdym pojeździe wyścigowym. Bolidy Formuły 1 posiadają przymocowane do nadwozia spoilery oraz ukryte pod podłogą dyfuzory, mające za zadania zoptymalizowanie siły docisku przy jak najmniejszym oporze aerodynamicznym. Przednie skrzydło, w przeciwieństwie do tych stosowanych w samolotach, również odpowiada ze zwiększenie efektu przyziemnego wraz ze wzrostem prędkości, a nie za unoszenie pojazdu do góry. O tym jak wydajna jest aerodynamika w tego typu samochodach, najlepiej świadczyć może fakt że przy prędkości około 150 km/h byłyby one w stanie jechać po suficie, a więc odwrócone do góry kołami.
Do tego, aby w pełni wykorzystać możliwości jakie daje rozwinięta aerodynamika bolidów Formuły 1, muszą one posiadać również wyjątkowo zaawansowany układ jezdny. Wszystkie elementy zawieszenia wykonane są z szalenie wytrzymałych i bardzo lekkich materiałów. Jakie to dokładnie surowce z reguły pozostaje ścisłą tajemnicą zespołów. Tarcze hamulcowe wykonane są z włókien węglowych i pozwalają na zatrzymanie bolidu z prędkości 300km/h na dystansie kilkudziesięciu metrów.
Moc ponad wszystko
Najdroższym podzespołem bolidu jest jego układ napędowy, a w szczególności silnik. Obecnie stosowane są hybrydy, w skład których wchodzą widlaste jednostki 6-cylindrowe o pojemności 1,6 litra, wyposażone w turbodoładowanie oraz wspomagające je systemy odzyskiwania energii kinetycznej i cieplnej, zwane odpowiednio MGU-K oraz MGU-H, których energia jest magazynowa i w odpowiednim momencie przekazywana na koła pojazdu. Zgodnie z wytycznymi FIA moc łączna układu wynosi około 750KM. Skrzynie biegów mają obecnie aż osiem przełożeń. Są to sekwencyjne przekładnie półautomatyczne, a zmiana biegu trwa zaledwie kilka milisekund.
Bolidy Formuły 1 to niezwykle zaawansowane konstrukcje, w których kluczowe są szybkość oraz bezpieczeństwo kierowcy. Ich osiągi w postaci przyspieszenia od 0 do 100 km/h w około 2 sekundy oraz prędkości maksymalne znacznie przekraczające 300 km/h sprawiają, że żaden ze spotykanych na co dzień samochodów, pod żadnym względem nie może się z nimi równać.
KKL