wojna reportaż
Osobisty stosunek reportera do okrucieństwa, przemocy, zmusza czytelnika do przemyśleń. W reportażu najbardziej chodzi o mówienie prawdy i dawanie świadectwa | fot.: stock.adobe.com

Najciekawsze reportaże wojenne

Druga połowa XIX wieku przyniosła dynamiczny rozwój prasy, ze szczególnym naciskiem na reportaż.  Wyjątkową odmianą tego gatunku jest reportaż wojenny, reportaż pisany przez naocznych świadków ekstremalnych wydarzeń. 

Przez fakt, że reportaż wojenny porusza najbrutalniejsze fragmenty z historii ludzkości i najczęściej jest przesiąknięty osobistym spojrzeniem reportera na piekło wojny, stanowi on gatunek trudny, poruszający. Osobisty stosunek reportera do okrucieństwa, przemocy, zmusza czytelnika do przemyśleń. W reportażu najbardziej chodzi o mówienie prawdy i dawanie świadectwa. 

Dziesięć dni, które wstrząsnęły Johnem Reedem

John Reed, amerykański reporter, żył w niezwykłych czasach. Był w Rosji podczas Rewolucji Październikowej 1917 roku, a jego dostęp do przywódców bolszewickich był nieograniczony. Swoje doświadczenia opisał w  książce „10 dni które wstrząsnęły światem”  po powrocie do USA w roku 1919 roku  Niestety, niesiony miłością do komunizmu, w roku 1920 wrócił do Moskwy, gdzie zmarł, w wieku 33 lat na tyfus. John Reed jest jedynym obywatelem USA pochowanym na Kremlu.

W hołdzie Katalonii

Jako uczestnik wojny domowej w Hiszpanii brytyjski pisarz i publicysta George Orwell był zdeterminowany, aby przedstawić prawdę tak, jak ją widział. Jego doświadczenia, jako młodego żołnierza na froncie aragońskim od 1936 roku pozwoliły pisarzowi na ukazanie, bezsensowności i nędzy wojny. Jego reportaż z  samego centrum wojny domowej pt. Hołd Katalonii jest najlepszym przykładem gatunku oraz literatury politycznej. 

Hiroszima 

John Hersey jako korespondent magazynu TIME w czasie II wojny światowej. Do historii reportażu wojennego przeszedł  jako autor dzieła „Hiroshima”, czyli literatury faktu o zrzuceniu pierwszej bomby atomowej. „Hiroszima” została opublikowana w sierpniu 1946 roku w „New Yorkerze” poruszając do głębi czytelników.  Dwie bomby o rubasznych imionach Little Boy i Fat Boy zabiły 120 tys. Japończyków i przeszły do historii Świata, jako przestroga dla ludzkości. „Hiroshima” to przenośna, podręczna lekcja z historii, ludzkości i dziennikarstwa. 

Anna Frank wojny w Czeczenii 

Polina Zherebtsova miała 14 lat, kiedy rozpoczęły się bombardowania, niszczące bloki mieszkalne i zabijające ludzi na ulicy jej rodzinnego miasta, stolicy Czeczenii, Groznego. Przez cały ten czas pisała o tym, szczegółowo opisując dramat życia cywilów podczas drugiej wojny czeczeńskiej i opowiadając w swoim pamiętniku o swoim głodzie i lękach. „Dziennik Poliny” porównywany jest do „Dziennika Anny Frank”. Od roku 2013 autorka mieszka w Finlandii, gdzie otrzymała azyl polityczny. 

Cesarz reportażu

Ryszard Kapuściński został wysoko oceniony przez Gabriela Garcię Márqueza i Susan Sontag. Jego twórczość porównywano nawet do literackiego dorobku Orwella czy Hemingwaya. Po jego śmierci wciąż wiele osób kwestionuje wartość jego reportaży i wiarygodność reporterską nie mniej jednak do kanonu reportażu wojennego przeszła „Wojna futbolowa„. W 1967 Kapuściński rozpoczął pracę jako reporter Polskiej Agencji Prasowej w Ameryce Południowej. Był tam świadkiem wojny Hondurasu z Salwadorem i opisał ją we wspomnianej książce. 

ARY

Sprawdź także

dziewczyna czytająca książkę

Wiosenne premiery książkowe

Wiosna to czas, kiedy po zimowym przestoju rynek wydawniczy odżywa, kusząc czytelnika przeróżnymi pozycjami. Podobnie …