Kreatywna.pl Gazeta Kreatywna
Podobne artykuły
Szachy są areną intelektualnej rywalizacji, ale w przypadku arcymistrzów zwykłe techniki szachowe zamieniają się w dzieło sztuki. Nie każdy z nas zostanie arcymistrzem – to oczywiste. Jednakże możemy zaczerpnąć z wiedzy najlepszych tak, aby samemu doskonalić swoją grę. Zrozumienie strategii i technik stosowanych przez wybitnych szachistów może stanowić zbiór cennych wskazówek dla graczy na wszystkich poziomach zaawansowania. W tym artykule skupimy się na konkretnych przykładach znanych mistrzów i ich podejściach do gry w szachy.
Magnus Carlsen – trening na bazie różnorodności
Magnus Carlsen, który stał się mistrzem świata w 2013 roku (zwycięstwo nad Viswanathanem Anandem) jest znany z niezwykle wszechstronnego przygotowania do gry. Jego metody treningowe obejmują analizę ogromnej liczby partii szachowych z różnych epok, co pozwala mu wykorzystywać do własnych potrzeb różnorodne style gry.
Carlsen jest geniuszem szachów, więc pozwala sobie także na łamanie wszelkich możliwych zasad: podstawia figury, ignoruje wytyczne dotyczące wyprowadzania lekkich figur, pozwala sobie nawet na zignorowanie potrzeby roszady w pierwszym możliwym czasie. Niektóre partie Carlsena opierają się na ruchach niemal komputerowych (czyli takich, które silnik szachowy ocenia jako najlepsze), a które dla zwykłego zjadacza chleba bywają niezrozumiałe. Zwykły gracz „nie powinien robić tego w domu”. Czego jednak możemy się od niego nauczyć? Carlsen świetnie liczy, ma doskonale opracowaną taktykę. Warto robić zadania i próbować przewidywać ruchy przeciwnika tak, aby zobaczyć drogę do zwycięstwa.
Jan Krzysztof Duda – polskie szachy na najwyższym poziomie
Jan-Krzysztof Duda, młody szachowy talent z Wieliczki, jest jednym z najbardziej znanych szachistów na świecie. W codziennym treningu Jan-Krzysztof korzysta z nowoczesnych technologii, które są nieodzownym elementem współczesnego szkolenia szachowego. Oczywiście komputer, którego używa ma zapewne większą moc obliczeniową niż nasz sprzęt, niemniej nawet w domowych warunkach możemy wraz z programem szachowym uzyskać analizę własnych partii szachowych, co jest bardzo ważne dla rozwijania strategii i taktyki.
Garry Kasparow – skupienie na analizie i innowacji
Garry Kasparow, który dominował w światowym szachownicy od połowy lat 80. do początku XXI wieku, zasłynął z głębokiej analizy partii i nieustannego dążenia do perfekcji. Jego ikoniczna rozgrywka Garri Kasparow vs. Anatolij Karpow z roku 1990 przeszła do historii. Kasparow często wprowadzał nowe otwarcia i nietypowe posunięcia, zaskakując przeciwników i zmieniając oblicze współczesnych szachów. Regularne sesje z trenerami i ekspertami pozwalały mu rozwijać te nowe koncepcje.
Bobby Fischer – mistrzostwo w przygotowaniu otwarć
Bobby Fischer, który był jednym z największych talentów szachowych, szczególnie ceniony był za swoje rewolucyjne podejście do otwarć (debiutów). Fischer przykładał ogromną wagę do przygotowania otwarcia, spędzając godziny na studiowaniu możliwości i przygotowaniu odpowiedzi na ruchy przeciwnika. Jego zdolność do zapamiętywania i wykorzystywania wiedzy z otwarć oraz oczywiście fenomenalna gra w dalszej części partii, uczyniły go jednym z najlepszych zawodników na świecie.
Viswanathan Anand – elastyczność
Viswanathan Anand, pięciokrotny mistrz świata, jest znany ze swojej szybkości myślenia i zdolności do adaptacji w trakcie gry. Anand łączy szybkie przetwarzanie informacji z elastycznym podejściem do partii, co pozwala mu skutecznie reagować na nieoczekiwane ruchy przeciwnika. Jego trening obejmuje pracę z wieloma różnymi trenerami, co wzmaga jego umiejętność dostosowania się do stylu gry przeciwnika.
Zakończenie
Każdy z tych mistrzów szachowych rozwijał swoje umiejętności w sposób, dostosowany do osobistych predyspozycji i preferencji. Dla aspirujących szachistów istotne może być czerpanie inspiracji z różnorodnych metod treningowych i zastosowanie tych technik we własnych rozgrywkach. Niemniej zanim zaczniemy grać na najwyższym poziomie, skupmy się na graniu partii, trenowaniu „stałych fragmentów gry” (koncówki, debiuty, wykorzystywanie przewagi, pionkówki, etc.) i szlifowaniu strategii i taktyki.
Redo
